Ik heb al Pasen gevierd!

De H. Grafkerk in Jeruzalem

Op maan­dag 22 februari was ik ’s ochtends vroeg met een groep van 24 pelgrims in de H. Graf­kerk in Jeru­za­lem. Als je op bede­vaart bent – zeker in het Heilig Land – vier je op de plaats waar je bent de mis die bij die plaats hoort. Wij vier­den dus de Eucha­riste van de ver­rij­ze­nis van Christus, ook al was dat in de veer­tig­da­gen­tijd. Uniek.

Van 12 tot en met 22 februari mocht ik met 23 anderen afreizen naar Israël voor de bisdompelgrimage. Het begon aan het meer van Galilea, in de joodse stad Tiberias. Daar begon Jezus zijn open­ba­re leven en daar bracht Hij ook de niet-publieke jaren van zijn leven door (Nazaret). Ver­vol­gens waren we twee nachten in Bethelem, in een hotel vlak naast de Geboorte­kerk. Bethelem is vanouds een chris­te­lijke plaats, maar de moslims hebben er inmiddels de over­hand. De laatste vijf nachten logeer­den we in Jeru­za­lem, in een hotel nabij de Damascuspoort (aan de noordzijde van de oude stad). Jeru­za­lem is een smeltkroes van religies en culturen. Je moet er maar aan wennen.

Wat mij bij het bezoek van de heilige plaatsen opviel, was het woordje ‘hic’ (latijn voor ‘hier’). In de basiliek van de Aan­kon­di­ging stond de tekst: ‘hier is het Woord vlees gewor­den’), in Ein-Karem was onder het altaar ge­schre­ven: ‘hier is Johannes, de voorloper van de Heer, geboren’. Dit woordje ‘hic’ maakt een bede­vaart bij­zon­der. Je viert de heilsgeheimen op de plaats waar het zich (vermoe­de­lijk) heeft afgespeeld. Het geeft een extra dimensie aan je geloofs­be­le­ving.

Tijdens een pro­ces­sie met de Fran­cis­ca­nen in de H. Graf­kerk waarbij we langs diverse altaren en kapellen trokken kwam het woordje ‘hic’ ook vele malen terug: ‘Joseph van Arimatea en Nicodemus namen het lichaam van Jezus van het kruis en wikkel­den het hier met welriekende krui­den in doeken’

Van een aantal plaatsen is de traditie dat het daar heeft plaats gevon­den heel sterk. Boven de oor­spron­ke­lijke plaats is een kerk gebouwd, zodat er van de na­tuur­lijke omge­ving niets meer te zien is. Ook de eeuwen­lange traditie van gebed maakt de plaats tot een heilige plaats. Dat je daar aan mag deel­ne­men en dat je in die keten van gebed en ver­ering mag leven, maakt een reis tot een bede­vaart.

Samen met pastoor Chris van Beur­den (geboren in Kerkdriel) en deken Leen­dert Spijkers (Velddriel) mocht ik dage­lijks de mis vieren. In­spi­re­rend.

Ron van den Hout
waar­ne­mend pastoor