Zeeslag bij Lepanto

7 Oktober precies 450 jaar geleden

Rond 1570 dreigde het leger van de islami­tische Turken het chris­te­lijke westen te veroveren. De invloedrijke paus, Paus Pius V († 1572), riep de chris­te­lijke lan­den op om ge­za­men­lijk ten strijde te trekken. Een Spaans-Ita­li­aanse vloot werd gevormd en ver­trok in sep­tem­ber 1571 de Turken tegemoet.

Intussen had de paus de chris­te­nen opge­roe­pen de rozen­krans te bid­den om deze strijd met gebed te onder­steunen. De paus beloofde dat, als de chris­te­nen zou­den winnen, hij een feest van de rozen­krans zou instellen. Op 7 ok­to­ber 1571 stuitten beide vloten op elkaar bij Lepanto. Ondanks de Turkse over­macht, werd hun vloot binnen enkele uren ver­slagen. Deze zee­slag is de ge­schie­de­nis inge­gaan als de Slag bij Lepanto.

Koningin van de Heilige Rozen­krans

Toen in 1716 de Turken nog eens grandioos wer­den ver­slagen in een slag bij Peterwardein, werd het feest voor de hele kerk door paus Clemens XI († 1721) inge­steld op de eerste zon­dag van ok­to­ber. Paus Pius X († 1914) plaatste het feest op 7 ok­to­ber en paus Leo XIII († 1903) wijdde de maand ok­to­ber toe aan Maria als Koningin van de Heilige Rozen­krans.

Rozen­hoedje

De rozen­krans als gebedssnoer is al veel ouder. Het waren vooral de dominicanen die de devotie voor de rozen­krans verspreid­den. Volgens een legende ont­vangt Maria de Wees­ge­groeten uit de mon­den van haar dienaren, om ze ver­vol­gens als rozen aan een snoer te rijgen en met dit snoer bekranst ze zich. De naam ‘rozen­hoedje’ is ontleend aan de afbeel­dingen van Maria met de krans van rozen als een kroon, als een ‘hoed’ gedragen. Een rozen­hoedje bid­den is eenmaal het gebedssnoer bid­den. De naam Rozen­krans betreft zowel het gebedssnoer zelf, als ook het gebed van viermaal het snoer rond bid­den, waarbij geheel het leven van Jezus wordt overwogen in vier maal vijf Geheimen.

Vele heiligen en ook de heilige paus Johannes Paulus II hiel­den veel van de Rozen­krans en zij hebben de rijkdom en de kracht van dit een­vou­dige gebed ervaren.