Driekoningen

Zondag 3 januari 2021

Het feest van de Open­ba­ring des Heren met de drie wijzen uit het Oosten die na de arme her­ders het Kind bezoeken en die ons dui­de­lijk maken dat de kerst­tijd al weer bijna voorbij is.

De drie wijzen wor­den ge­woon­lijk afge­beeld als afkoms­tig uit ver­schil­lende rassen en naties en de één jong, de volgende van middel­ba­re leef­tijd en de derde als een echte senior. Zo wordt ons aange­ge­ven dat Jezus Christus voor ie­der­een geboren is: rijk en arm, oud en jong geel, rood, blank of zwart of wat voor kleur of afkomst we ook hebben. Jezus Christus de Ver­los­ser is er voor ie­der­een, dit Kind werd geboren voor ons allen; niemand is te slecht, te goed, te dik, te dun, te oud, te jong, te raar of te gewoon, te zus of zo, nee: ieder mens wordt uit­ge­no­digd, opge­roe­pen Hem te aan­vaar­den, Hem na te volgen, zijn bood­schap en Hemzelf in het hart te sluiten. De bood­schap van kerst­mis is dui­de­lijk: er is iemand die altijd van ons houdt, wat er ook gebeurt!

Vaarwel aan het geloof?

Maar we ervaren allemaal dat het niet zo ge­mak­ke­lijk is in onze tijd om de blijde bood­schap door te geven. Ik denk dat we bijna allemaal de erva­ring hebben dat kin­de­ren, klein­kin­de­ren of andere fami­lie­le­den en kennissen het geloof en de navol­ging van Jezus vaarwel hebben gezegd, er niet van willen weten. Dat zit in onze tijd en samen­le­ving: want hoewel we­reld­wijd het percentage gelo­vi­ge mensen stijgt - 84% van alle mensen rekent zich tot een geloof - is dat in ons land niet zo.

Niemand twijfelt ooit aan het bestaan van Farao Amenhotep I of koning Tiglat Pileser II, maar als het om feiten gaat die met geloof en kerk te maken hebben, wordt vaak gedaan alsof ze sprookjes zijn, ook als die feiten uit do­cu­menten en op­gra­vingen zon­der meer vast staan.

Een zekere moed

In Neder­land moet je een zekere moed hebben om ervoor uit te komen dat je gelovig bent en belij­dend katho­liek. We krijgen het geloof niet meer doorge­ge­ven door scholen en andere instituties of door een gelo­vi­ge sfeer in de maat­schap­pij. Geloven is tot de privé-sfeer terug gedrongen.

Niet aangewaaid

Niermand kan dus denken dat kin­de­ren en jonge mensen auto­ma­tisch wel bepaalde geloofs­tra­di­ties krijgen aangewaaid. Dat is niet meer. Zeker, zelfs in onze samen­le­ving zal het geloof niet ver­dwij­nen en ook de katho­lie­ke kerk zal blijven bestaan. Maar het is - en wordt nog meer - een per­soon­lijke ontdek­kings­tocht, zoals dat was bij de wijzen uit het oosten. Hoe kwamen die ertoe om voor het Kind Jezus op hun knieën te vallen, het te eren als koning en Heer en het kost­ba­re geschenken aan te bie­den?

De ster

Het was de bij­zon­dere ster die zij had­den gezien, die had hen op weg gezet. Maar goed, als wij een bij­zon­dere ster zou­den zien, komen we nog niet auto­ma­tisch bij Jezus uit. Zij had­den in hun gods­diens­tige boeken over die Supernova gelezen, waaraan een bete­ke­nis werd toegekend en toen zij na hun bezoek aan koning Herodes de ster weer zagen, wer­den zij vervuld van overgrote vreugde.

Een ster, open­heid en genade...

Er was dus iets - een bij­zon­dere ster - die hen naar Jezus had gewezen, zij had­den die ver­wij­zing verdiept door erover te lezen en ze wer­den inner­lijk geraakt. Bij ons gaat het eigen­lijk niet anders: om op het spoor van Jezus en geloof te komen: hebben we iets of iemand nodig die ons een rich­ting wijst, een ster op ons pad, een hint, een vin­ger­wij­zing; dan moeten we er zelf iets mee gaan doen: er kan alleen iets gebeuren als we er open voor staan en we zullen ons moeten ver­die­pen; dan zal er ook iets bij komen van een inner­lijke aanra­king, waardoor we merken en ervaren dat we een goede weg zijn gegaan. Als Gods genade in ons hart komt, is er inner­lijke vrede en vreugde en troost, een soort bevesti­ging van dat het goed is, zoals bij die wijzen uit het oosten.

In­ter­net

Ik ken een jonge man die op het spoor van het geloof kwam, meer wilde weten, allerlei zaken opzocht op in­ter­net om zich te ver­die­pen, geraakt werd, ver­der ging op die weg en nu zelfs pries­ter is gewijd. Het was een mooie, lange reis en er was een ster die hem leidde en vreugde gaf.

Een hemel vol sterren

Ja, het begon bij een ster. Ik wil U vandaag daarom uit­no­di­gen om zo’n ster voor anderen te zijn, zo’n ster die een mooi licht uit­straalt of weerkaatst en een weg wijst. En na­tuur­lijk moeten er dan ook andere aspecten bij komen om iemand met Jezus in aanra­king te brengen: verlangen, een open hart en Gods genade maar ik bid om een hemel vol sterren, om zeer veel mensen die weg­wij­zers willen zijn naar Jezus, het Kind van Beth­le­hem.

(homilie van Mgr. Hendriks uit 2018)