Vakantie

In deze dagen ver­trek­ken heel wat mensen op vakantie. Als ik som­mi­gen zie ver­trek­ken met al hun valiezen en volgepakte auto’s dan denk ik wel eens dat ze nooit meer terug­ko­men. Maar dan gaan ze toch maar een weekje weg... Deze week zei een pa­ro­chi­aan mij dat hij er echt aan toe was, de laatste werkweken waren zo druk geweest voor hem dat hij aan rust toe was.

Elk jaar, zo rond de vakantie, vraagt toch wel altijd iemand of Jezus in het evan­ge­lie iets over het hou­den van vakantie ver­telde. Helaas, het woordje vakantie staat niet in het evan­ge­lie. Ik denk dat twee­dui­zend jaar gele­den het woordje vakantie nog niet eens bestond. Ze zullen in die tijd momenten gehad hebben waar het min­der druk was met het werk op het land maar wellicht bleef het daarbij. Een catalogus met vakan­tie­be­stem­mingen en vakantie­geld bestond nog niet. Je moet maar eens aan mensen die ouder dan 80 zijn vragen naar welke exo­tische oor­den zij op vakantie gingen: ze zullen je vol onbegrip aankijken...

Jezus heeft dan wel niet let­ter­lijk over vakantie ge­spro­ken maar we mogen zeker zeggen dat Hij er niet tegen was en dat Hij elk van ons zeker aanspoort op één of andere manier wat vakantie te hou­den, het wat rusti­ger aan te doen, even te kijken naar de grote lijnen van je leven. Soms kunnen we in de drukte van ons leven ons­zelf verliezen. Dan is het goed om de rust en de stilte en de andere kant van het leven op te zoeken om ons­zelf terug te vin­den en te zien waar het wer­ke­lijk om gaat in het leven.

In Marcus 6, 30-32 kunnen we lezen dat Jezus op een bepaald moment naar een afgelegen plaats gaat om Zijn leer­lin­gen even tot rust te laten komen. De leer­lin­gen had­den het druk gehad met het onder­wij­zen van mensen en Jezus zegt dan: “Ga nu mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en een tijdje uit te rusten”. Jezus trekt zijn leer­lin­gen even weg uit de drukte “want het was een voort­du­rend komen en gaan van mensen zodat ze zelfs niet de kans kregen om te eten”.

In dat stukje evan­ge­lie kunnen we dui­de­lijk lezen dat Jezus vindt dat een mens zich af en toe wat rust moet gunnen, tijd voor zich­zelf moet nemen en zeker tijd moet maken om te eten. Zonder voldoende rust en eten houdt geen mens het uit.

Een vorm van vakantie, ie­der­een is het aan zich­zelf op een of andere manier verplicht. Kom eens tot stilstand en kijk eens waar je mee bezig bent in je leven. Ga eens weg uit de dage­lijkse sleur. Voor de ene zal het een reis van duizen­den kilo­me­ters zijn, voor een andere uren aan een strand liggen en voor nog een andere gewoon wat rus­tig thuis in de tuin zitten. Ik hoorde ooit eens een pastoor zeggen tegen iemand die zich­zelf nooit rust gunde: “Als God zelfs op de zevende dag ging rusten, wie ben jij dan dat jij je nooit rust gunt?”. Jezus doet het ons in elk geval ook voor.

Het hele evan­ge­lie is één ge­tui­ge­nis hoe Jezus een druk leven heeft gehad, van ’s morgens tot ’s avonds prediken, zieken genezen, won­de­ren doen, mensen nabij zijn maar regel­ma­tig maakte Hij het stil, gunde Hij zich rust en zorgde Hij voor contact met de Hemelse Vader. In die stilte en rust en die gesprekken met de Hemelse Vader heeft Hij altijd ontdekt wat Hij moest doen, wat het ver­volg van Zijn Weg was. Ook dat mag vakantie voor ons zijn. Zorg dat na de vakantie mensen aan jou kunnen zien dat je vakantie hebt gehou­den, niet alleen aan je bruine kleur maar vooral aan je en­thou­sias­me en je inzet.

Pastoor Pieter Scheepers
Fran­cis­cus­paro­chie Asten