Beste broe­ders en zusters,

Velen vrees­den er al voor. Maar nu is het een reali­teit in Neder­land. Het corona­vi­rus verspreidt zich razend snel door het land en er is sprake van een tweede golf. De zieken­hui­zen krijgen steeds meer pa­tiën­ten binnen en ook op de ic-afdelingen wor­den lang­zaam maar zeker meer zieken opgeno­men. Een en ander heeft ook impli­ca­ties voor het ker­ke­lijk leven.

Minister Grapperhaus heeft begin vorige week de kerken het dringende advies gegeven om het aantal gelo­vi­gen tij­dens een li­tur­gische vie­ring te beperken tot 30 personen. De Neder­landse bis­schop­pen hebben dit dringende advies be­spro­ken. De gehele afgelopen week was er overleg met de minister en tussen de bis­schop­pen onderling. De bis­schop­pen hebben bij de over­heid steeds gepleit voor maat­werk. Maar helaas hebben wij dat in het overleg met de minister tot nu toe niet kunnen bereiken.

Nu de tweede coronagolf steeds hoger wordt, wordt de over­heid ook stren­ger. Wij moeten ons sociaal leven ver­der beperken. Vanaf afgelopen zon­dag kunnen nog maximaal 30 gelo­vi­gen de li­tur­gie meevieren. Wij perken het ker­ke­lijke leven in ter bescher­ming van de volksge­zond­heid. Overigens ver­ga­deren de kerken deze week opnieuw met de minister om hope­lijk ruimte te krijgen voor meer maat­werk, zeker voor onze grote kerken.

Beste broe­ders en zusters,
ik besef dat de nieuwe reali­teit voor veel pries­ters en andere gelo­vi­gen uitermate teleurstellend is en een groot offer vraagt. En dan spreek ik uit­druk­ke­lijk inclusief. De beslis­sing van afgelopen vrij­dag heb ik, samen met de andere bis­schop­pen, met moeite geno­men.

Maar in de hui­dige omstan­dig­he­den met snel oplopende besmet­tings­cij­fers en zie­ken­huisopnamen moeten wij juist als Kerk ver­stan­dig opereren en het aantal gelo­vi­gen in onze kerk­ge­bouwen substantieel afschalen. Ik verwacht van mijn pastoors voldoende discipline om de rege­lingen van het epis­co­paat in de eigen pa­ro­chie door te voeren. In de hui­dige omstan­dig­he­den moeten eigen meningen even wor­den opgeschort. Dat geldt ook voor mij­zelf, nu wij in de bis­schop­pen­con­fe­ren­tie gemeen­schap­pe­lijk pijn­lijke keuzes hebben moeten maken.

Ik maak mij uitermate veel zorgen over de toe­ne­mende po­la­ri­se­ring, juist als het gaat om de bestrij­ding van het corona­vi­rus, De eerste golf in maart werd ge­ken­merkt door grote saam­ho­rig­heid. Door de on­der­lin­ge een­heid hebben wij het virus tij­de­lijk kunnen indammen. Helaas is die ver­bon­den­heid nu veel min­der aanwe­zig, zowel in de samen­le­ving als binnen de Kerk. Ik consta­teer helaas dat -niet zel­den- de emotie het wint van het verstand. Dat zou onder ons chris­te­nen niet het geval mogen zijn. Ik vraag daarom van mijn pries­ters, diakens, pas­to­raal werkers, cate­chisten en andere gelo­vi­gen juist in deze moei­lijke tijd de ingrijpende beslis­singen van het epis­co­paat, zij het mis­schien met pijn in het hart, in ver­bon­den­heid en soli­da­ri­teit te aan­vaar­den.

Juist als mensen van de Kerk zijn wij ge­roe­pen om ons eigen kleine belang te rela­ti­ve­ren en bedacht te zijn op het bonum commune, het alge­meen wel­zijn. Het is voor een christen geen teken van zwakte maar juist van sterkte om tij­de­lijk af te zien van bepaalde rechten als wij daar­mee een hoger doel, het be­scher­men van de ge­zond­heid van mede­mensen, met name oudere en kwets­ba­re mensen, kunnen dienen.

Ik ben intens dank­baar voor allen, pries­ters, diakens, pas­to­raal werkers, cate­chisten en vele andere gelo­vi­gen, die in onze pa­ro­chies het ker­ke­lijk leven zo goed moge­lijk draaiende hou­den.

De beper­king in aantal gelo­vi­gen per vie­ring vormt een uit­daging om vaker met kleine groepen te vieren, in plaats van de deuren te sluiten. Probeer daar­naast buiten de li­tur­gie de kerken zoveel moge­lijk open te hou­den. Zo hebben gelo­vi­gen in­di­vi­dueel de moge­lijk­heid in onze Gods­hui­zen rust te vin­den en een plek voor gebed en troost.

Soms voelt ieder van ons zich moe of moedeloos. Laten wij echter de Heer vragen om ver­trouwen. God is ons in Christus zorgend nabij. Gods Geest wil ons veer­kracht en creativi­teit geven, juist ook in deze tijd die helaas steeds dreigen­der lijkt te wor­den.

+ Mgr. dr. Gerard de Korte
Bis­schop van ’s-Hertogen­bosch