Katholiek Bommelerwaard

Alem • Ammerzoden • Hedel • Heerewaarden • Hurwenen • Kerkdriel • Rossum • Velddriel • Zaltbommel








Delen:
meld deze pagina op Twitter meld deze pagina op Facebook
Volgen:
link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten volg Katholiek Bommelerwaard op Twitter volg Katholiek Bommelerwaard op Facebook

De vrijheid van verwondering

gepubliceerd: zondag, 26 april 2020
De Emmausgangers
De Emmausgangers

Tijdens de vie­ring van zon­dag 26 april gaat het over de Emmaus­gan­gers. De over­we­ging heeft pater Bertus Bus ver­werkt in een blog ‘de vrij­heid van ver­won­dering.’

De Emmaüs­gan­gers (Lucas 24, 13 -35) zagen bij het breken van het brood wie er met hen had meege­trok­ken. Ze herken­den Jezus en het liefst had­den zij dat Hij ge­ble­ven was. Maar, zo zegt de evangelist Lucas: ‘meteen was Hij uit hun gezicht verdwenen.’ Zij kunnen Jezus niet vast­hou­den. Het is zien, soms even. Toperva­ringen kun je niet vast­hou­den, die zijn er om mensen te laten opstaan. Dat is name­lijk precies wat de Emmaüs­gan­gers doen als Jezus uit hun ogen verdwenen is: ‘ze staan van tafel op en gaan terug naar Jeru­za­lem.’

Pesach

Met Pasen gedenken we het Joodse Pesach, de be­vrij­ding uit de slavernij van Egypte. Gedenken doen we door het te betrekken op het heden. God neemt in de paas­nacht de macht weg, die de dood, geweld, angst over ons uitoefent. Pasen staat immers voor be­vrij­ding. Maar wélke vrij­heid?

Het corona­vi­rus beheerst ons leven. We voelen ons door de geno­men maat­regelen niet vrij. Dat kan ons ont­regelen. Maar ook uit­no­di­gen tot be­zin­ning.

Toen ik jon­ger was, maakte ik met mijn vader op zon­dag­och­tend lange wan­de­lin­gen. Mijn vader hield heel intens van de natuur. We liepen langs akkers met wuivend graan, kleur­rijke bloemran­den en dieren in de wei. Altijd met een flinke omweg naar het land van mijn vader. Daar was hij dage­lijks.

En je zag dat hij toen al veel aan­dacht had voor een gezond bodemleven. Er was variatie in akkergewassen met akkerkrui­den en bloemrijk grasland. Mijn vader zei vaker: het zou goed zijn als we de aarde kon­den inpakken. Om haar te be­scher­men.

Hij ervaarde - en dat maakte hem verdrie­tig - dat mensen niet goed omgingen met de natuur en daardoor ook niet met elkaar en de dieren. We raken - zo zei hij - steeds meer de basis van ons bestaan, de natuur kwijt. En daar­mee een deel van ons­zelf. Mensen beseffen niet dat we deel zijn van een groter geheel. Deze zin: mensen beseffen niet dat we deel zijn van een groter geheel, hamert in mijn gedachten.

Er is kenne­lijk iets aan de hand met mijn leef­stijl. Ik voel me uit­ge­no­digd om terug te gaan naar de ziel van alles, naar waar het eigen­lijk om gaat. De wereld is anders dan ik mij voorstel. De kaart is niet het gebied. En wie kan ons beter laten zien wat zich buiten ons blik­veld bevindt dan de ander?

Emmaus­gan­gers

Dat is wat de leer­lin­gen op weg naar Emmaüs over­komt. Zij zijn lange tijd met Jezus opge­trok­ken, waren hoop­vol. Tot het wanhopige feit zich voordeed dat hij verne­derd en ge­krui­sigd werd. Hun idealen lagen aan scherven. Diep teleur­ge­steld keer­den ze de heilige stad Jeru­za­lem de rug toe en gingen weer terug naar hun eigen dorp Emmaüs. Ze geven op waar ze in geloofd had­den.

Jezus ziet - zo staat er - dat hun ogen en oren gesloten waren. Zij kunnen zich niet voor­stel­len dat iemand niet weet wat er met Jezus gebeurd is. Hij komt als de ander tussen hen in en opent hun ogen en hun hart. De oude weg die zij gingen loopt dood. Het is nu aan hen. Dat inzicht wordt in hen geboren in de ver­won­dering over het breken van het brood door die ander.

Dat Jezus on­mid­del­lijk van het toneel verdwijnt bena­drukt, dat het nu aan hen is om het verhaal voort te zetten. Ze staan er geen minuut bij stil, maar weten precies welke rich­ting ze uit moeten: naar Jeru­za­lem. Daar zijn hun zusters en broe­ders. Hun zullen ze zeggen: laten we terug gaan naar de ziel van alles, naar waar het eigen­lijk omgaat.

Duur­zaam­heid en rent­mees­ter­schap, goed zorgen voor de aarde, medemen­se­lijk­heid, dat is de basis. Daarom is het goed dat we terug­gaan naar die basisele­menten. Goed­heid zit ook in ons bewust­zijn. Bij gelo­vi­gen net zo goed als bij mensen die moeite hebben om te geloven.

Hoop en in­spi­ra­tie

De corona­cri­sis woedt in de paas­tijd. Het verhaal dat ein­digt met de opstan­ding van Jezus. Als we moei­lijk­he­den hebben, door de pijn gaan, dan staan we daarna op. Dat zie je ook aan de natuur, die begint elke dag opnieuw. Het geloof geeft hoop. Moge dat ons in­spi­re­ren.

Pastor Bertus Bus





 

 

Home

Nieuws

Agenda

Contact

Ik wil

 

Mijn kindje laten dopen
De Eerste H. Communie
Het H. Vormsel
Trouwen
Biechten
Ziekencommunie
Ziekenzalving
Uitvaart regelen
Misintentie opgeven
Meehelpen in de parochie
Inschrijven in de parochie
Adreswijziging doorgeven
Doneren
Een kerk gebruiken

Ik zoek

 

Adressen
Jeugdactiviteiten
Gezinsviering
Parochieblad
Kinderpagina
Catechese
Alphacursus
Koor
Begraafplaats
Misboekje
Op Trefwoord

Vieringen

 

Alle vieringen
Alem
Ammerzoden
Hedel
Kerkdriel
Rossum
Velddriel
Zaltbommel
Doopvieringen
Eerste H. Communie
Vormselvieringen
Ouderenvieringen
Oecum. vieringen
Intenties
Vaste vieringen

Sacrament

 

Doop
Eerste H. Communie
Vormsel
Biecht
Huwelijk
Ziekenzalving
Uitvaart

Algemeen

 

Geschiedenis
Franciscus
Pastoraal team
Bestuur
Pastoraatsgroep
Parochieblad
Adressen
Documenten
Tarieven
Veelgestelde vragen
Links
Sociale media
Privacy
Disclaimer