Secret Santa

Toen mijn zoon Tommy 10 was, vroeg ik voor het slapen­gaan: “Wie in jouw klas vind je het minst leuk?” Hij keek verrast, maar ant­woord­de snel: “Dat is ge­mak­ke­lijk” en ver­telde me een naam.

“Dan zullen we van­avond voor hem bid­den,” zei ik met een glim­lach. Hij beant­woordde mijn uitdruk­king niet.

De volgende twee maan­den, hetzij voor het slapen­gaan of tij­dens het weg­bren­gen naar school, zou­den we bid­den voor deze minst geliefde klas­ge­noot.

December kwam, en het was tijd voor ons gezin om een gezin te kiezen waar we een ‘geheime kerstman’ voor kon­den zijn. Dat is in Amerika een mooi gebruik waarbij anoniem kleine cadeautjes voor de deur achter­ge­la­ten wor­den op elk van de twaalf nachten voor­af­gaand aan Kerst­mis.

Het is niet moei­lijk om te raden wiens naam uit Tommy’s mond kwam.

God had Tommy’s hart en hou­ding ten opzichte van deze klas­ge­noot veran­derd!

Zalig Kerst­mis!

(bron: Focus on the Family)