Katholiek Bommelerwaard

Alem • Ammerzoden • Hedel • Heerewaarden • Hurwenen • Kerkdriel • Rossum • Velddriel • Zaltbommel







Delen:
meld deze pagina op Twitter meld deze pagina op Facebook
Volgen:
link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten volg Katholiek Bommelerwaard op Twitter volg Katholiek Bommelerwaard op Facebook

Onthulling plaquette Zaltbommel - Toespraak Bertus Bus

gepubliceerd: woensdag, 19 oktober 2016
foto: Wim Koopman
Onthulling plaquette Zaltbommel - Toespraak Bertus Bus

Harte­lijk dank aan de ini­tia­tiefnemers van de her­den­kingsplaquette voor onze oorlogsslacht­of­fers en verzetshel­den in de 2e wereld­oor­log. Ook willen we graag stil­staan bij het ‘monu­ment voor onge­doopte kin­de­ren.’

Tot de zesti­ger jaren kwam het voor dat een baby die dood werd geboren - en dus niet gedoopt was - direct in ongewijde grond werd begraven, zon­der grafsteen of kruis, zon­der uit­vaart­dienst. De reden daarvoor was de erfzonde. Alleen de doop kon de erfzonde wegwassen en pas daarna kon het kind in de hemel komen. Met als gevolg de praktijk dat een onge­doopt gestorven baby in een anoniem graf verdween, in een hoekje van het kerkhof, 'achter de heg' zoals het werd genoemd.

U begrijpt dat ouders van een onge­doopt kindje en alle mensen die er bij betrokken waren daar veel pijn aan hebben gele­den.

Nu is er een ‘eigen’ plekje voor de kin­de­ren, dat ze gekend zijn.

Het is de dichter die het als geen ander kan zeggen:

Sta even stil
Blijde ver­wach­ting
Intens verdriet
Vergeet het niet.

Vrij­heid begint bij ons zelf

In een katho­liek gezin ben ik geboren. Maar omdat mijn moe­der niet goed voor mij wilde zijn, groeide ik op bij familie die niets had met het geloof. In beide ge­zin­nen werd nogal snel en hard ge­oor­deeld over mensen. Ook door mij. Ik wist niet beter. Al voor mijn geboorte zat ik op­ge­slo­ten in een broeinest van jaloezie, wedijver (proberen om beter te zijn dan de anderen), en nijd. Er is veel voorge­ge­ven: feiten, verwikkelingen, aanleg, com­mu­ni­ca­tie­pa­tro­nen.

In mijn omge­ving werd nau­we­lijks normaal met elkaar ge­spro­ken. Lang duurt het voordat je als kind daar door­heen kunt kijken en de mensen echt leert zien. De vraag is hoe je met je bagage, je erfe­lijke belas­ting, de ideeën die je als kind hebt opgedaan, aan vrij­heid wint. En wat is die vrij­heid dan? Voor mij is het een lange weg geweest om me voldoende vrij te voelen om monnik en pries­ter te wor­den. Nu ik als monnik in een klooster­ge­meen­schap leef, probeer ik in de gegeven ver­hou­dingen –van deze zo vaak moei­lijke broe­der­schap – een vrij mens te wor­den, niet los van die ander, maar met die ander. Dat is de vrij­heid van de bin­ding.

Het klinkt mis­schien te­gen­strij­dig dat alleen de mens die zich bindt, vrij is. De één bindt zich aan zijn of haar partner, de ander aan een roe­ping, een passie, een opdracht. Of in mijn verhaal: de bin­ding aan een broe­der­schap, een niet ge­mak­ke­lijk sa­men­le­ven. Maar de mens die zich van harte bindt, is vrij. Daarom is het zo’n groot lij­den als een mens zich niet hechten kan, als een kind dat niet heeft mee­ge­kre­gen.

Of nog een te­gen­strij­dig­heid: alleen de mens die in staat is te doen wat hij eigen­lijk moet doen, is vrij. Dat vrij­heid en moeten bij elkaar horen, dat is geen populaire gedachte. Maar als je in staat bent om te doen wat je moet doen: wat je taak is, je roe­ping, je opdracht, ja dan ben je vrij. Het is de vrij­heid van de zelfover­win­ning.

Onthulling plaquette Zaltbommel - Toespraak Bertus BusIn dat ver­band wil ik u graag een wer­ke­lijk gebeurd, in­druk­wek­kend verhaal ver­tellen. Tijdens de tweede wereld­oor­log zat ergens een stel ge­van­ge­nen in een barak van een Duits con­cen­tra­tie­kamp. Iedere avond kwam een bewaker de barak binnen en iedere avond zocht hij dezelfde man uit om hem af te ranselen. Mis­schien had hij om een ver­der onverklaar­ba­re reden een antipathie tegen deze man. De andere ge­van­ge­nen zagen dit avond aan avond in machte­loze woede aan. Want wat kon je ertegen beginnen? De machtsposities lagen immers vast. Pogingen tot bescher­ming van de kameraad zou­den tot geweld tegen allen lei­den. De terreur was niet te door­bre­ken, want men beschikte niet over wapenen om de vijand onscha­de­lijk te maken. De terreur­si­tua­tie werd opgevat als een ‘gesloten situatie’.

Eén van de ge­van­ge­nen dacht echter niet langs deze tra­di­tio­nele machts- en geweldsbanen en niet in dit tra­di­tio­nele vriend- vijand- schema. Op een avond stapt hij op de bewaker af en zegt: ‘als u dan beslist iedere avond iemand moet afranselen, neem dan van­avond mij eens voor de variatie.’

Dit kwam voor de bewaker volle­dig on­ver­wacht. Hij rekende vast op de angst van ieder en achtte het van­zelf­spre­kend, dat ‘de mens’ bang, laf en egoïstisch is. Na enige aarzeling ant­woordde hij: ‘ik zal van­avond jou nemen en niet die ander. En omdat je zo flink bent om jezelf aan te bie­den, mag je zelf zeggen, hoeveel slagen ik je geven zal.’ De gevangene ant­woordde: ‘Dat laat ik aan uw geweten over.’

Volgende verras­sing en ver­war­ring bij de bewaker. Hij zag zich­zelf, vooral in de ogen van zijn ge­van­ge­nen als iemand zon­der geweten. Hij ant­woordt dan ook: ‘Ik heb geen geweten.’ Waarop de gevangene van zijn kant weer: ‘Na­tuur­lijk hebt u een geweten, anders had u mij allang afgeranseld.’

Na dit hele won­der­lijke gesprek was de aar­dig­heid er voor de bewaker dermate af, dat hij verdween en niet meer terugkwam, ook de volgende avon­den niet, om zijn oude slacht­of­fer weer te zoeken.

De terreur­si­tua­tie was doorbroken, op een manier die doet denken aan de vrij­heid van de zelfover­win­ning. De gevangene wei­gerde zich neer te leggen bij het beeld van een bees­tach­tige vijand; hij bleef de méns aanspreken. Het gaat om een manier van denken en kijken die zich niet laat vastleggen, zich niet laat knechten.

Elke dag zijn er momenten waarop je kunt kiezen tussen het goede of min­der goede, het kwade of min­der kwade. Roddel je wel of niet – taal is niet on­schul­dig, taal kan scheppen en verwoesten-, kwets je wel of niet, vergeef je wel of niet, leef je je chagrijn wel uit of niet, probeer je vooral liefde te krijgen of te geven….die vragen dienen zich dage­lijks aan. Maar het goede nieuws is dat we elke dag opnieuw kunnen beginnen. Kunnen kiezen voor de vrij­heid van de zelfover­win­ning. Ons hart kan her­schapen, ons verstand herademd. Elke dag opnieuw kunnen we de keuze maken of we negeren, pijnigen, of verlichten, troosten en bemoe­digen.

Pastor B. Bus





 

 

Home

Nieuws

Agenda

Contact

Ik wil

 

Mijn kindje laten dopen
De Eerste H. Communie
Het H. Vormsel
Trouwen
Biechten
Ziekencommunie
Ziekenzalving
Uitvaart regelen
Misintentie opgeven
Meehelpen in de parochie
Inschrijven in de parochie
Adreswijziging doorgeven
Doneren
Een kerk gebruiken

Ik zoek

 

Adressen
Jeugdactiviteiten
Gezinsviering
Parochieblad
Kinderpagina
Catechese
Alphacursus
Koor
Begraafplaats
Misboekje
Op Trefwoord

Vieringen

 

Alle vieringen
Alem
Ammerzoden
Hedel
Kerkdriel
Rossum
Velddriel
Zaltbommel
Doopvieringen
Eerste H. Communie
Vormselvieringen
Ouderenvieringen
Oecum. vieringen
Intenties
Vaste vieringen

Sacrament

 

Doop
Eerste H. Communie
Vormsel
Biecht
Huwelijk
Ziekenzalving
Uitvaart

Algemeen

 

Geschiedenis
Franciscus
Pastoraal team
Bestuur
Pastoraatsgroep
Parochieblad
Adressen
Documenten
Tarieven
Veelgestelde vragen
Links
Sociale media
Privacy
Disclaimer