Katholiek Bommelerwaard

Alem • Ammerzoden • Hedel • Heerewaarden • Hurwenen • Kerkdriel • Rossum • Velddriel • Zaltbommel







Delen:
meld deze pagina op Twitter meld deze pagina op Facebook
Volgen:
link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten volg Katholiek Bommelerwaard op Twitter volg Katholiek Bommelerwaard op Facebook

Een nieuwe pastoraal werker

gepubliceerd: vrijdag, 4 december 2015
Een nieuwe pastoraal werker

Nadat we tij­dens het Fran­cis­cus­feest van onze pa­ro­chie afscheid hebben geno­men van Jos Vriesema, dient zijn op­vol­ger zich al aan. Het bestuur heeft mw. Anneke van Veelen als pas­to­raal werkster aan­ge­steld voor 0,5 fte. Zij zal als op­vol­ger van Jos, in overleg met  het pas­to­rale team, diverse taken op zich nemen.

Overigens is Jos nog zeker niet uit beeld verdwenen, hij heeft toegezegd dat hij een aantal lopende zaken zou blijven behar­tigen tot zijn op­vol­ger is inge­werkt.

In de Kersteditie van ons pa­ro­chie­blad stelt Anneke zich uit­ge­breid aan u voor:

Anneke stelt zich voor

Op het moment dat ik dit stukje schrijf is het de voor­avond van het hoog­feest Christus Koning van het heelal. Met dit feest wordt het ker­ke­lijk jaar af­ge­slo­ten, waarna ver­vol­gens het nieuwe ker­ke­lijk jaar begint met de Advents­tijd. De week tussen Christus Koning en Advent is, zo zou je kunnen zeggen, een overgangs­pe­rio­de tussen oud en nieuw in. Toevallig is dit even­eens een periode van overgang tussen de pas­to­raal werkers in uw pa­ro­chie. Uw ver­trouwde pas­to­raal werker, Jos Vriesema, is onlangs met pensioen gegaan en het pa­ro­chie­bestuur heeft in mij de nieuwe pas­to­raal werker gevon­den voor pa­ro­chie Heilige Fran­cis­cus.

Anneke van Veelen

Graag wil ik mij dan ook hierbij aan u voor­stel­len. Mijn naam is Anneke van Veelen. In 1965 ben ik geboren in Doetinchem, maar al snel verhuis­den mijn ouders naar Vlaar­dingen, dus ik ben opge­groeid onder de rook van Rotter­dam. Van huis uit ben ik pro­tes­tants opgevoed; ik ging vaak naar de kerk en de zon­dags­school, maar zoals zo vaak gebeurt, ver­wa­terde mijn geloof in de puber­teit. Na het afron­den van de HAVO ging ik de verple­ging in. De oplei­ding was intensief en het was hard werken op de afdelingen. Maar boeien­der dan het verpleeg­kun­dige aspect vond ik het gesprek met een patiënt, om in moei­lijke tij­den samen te zoeken naar wat iemand ten diepste beweegt, om kracht te vin­den en licht­puntjes te ont­dek­ken in (de vaak zware) tijd van ziekte. Door de hoge werkdruk was er helaas nau­we­lijks ruimte om rus­tig een gesprek te beginnen, laat staan dat er de tijd was om naar een heel levens­verhaal van een patiënt te kunnen luis­te­ren.

Beroeps­militair

In het derde jaar van mijn oplei­ding heb ik daarom een niet zo wel­over­wo­gen, maar gewel­dige en rigoureuze omzwaai gemaakt; die van de verple­ging naar het leger. Ik werd beroeps­militair bij de Ko­nin­klij­ke Land­macht en uit­ein­delijk ben ik geplaatst bij het Explosieven Oprui­mings Commando KL in Culemborg. Dit is een bij­zon­der mooie periode geweest bij een aparte een­heid. Daar heb ik ook mijn latere echt­ge­noot ontmoet, met wie ik in 1990 ben getrouwd. In 1991 en 1995 zijn onze twee dochters, Ramona en Astrid, geboren. Als gezin zijn we vele malen verhuisd. Zo hebben we zes jaar in Heere­waar­den gewoond en vier jaar in Zalt­bom­mel. Onze oudste dochter zat in Hedel op school.

Vertrouwd

's Zomers gingen we zwemmen bij de Zandmeren in Kerkdriel en 's winters schaatsten we daar in de buurt op een natuur­ijs­baan; in mijn her­in­ne­ring was het slechts een ondergespoten, bevroren gras­veld onder aan de dijk, mid­den in het pol­derland­schap, maar wel compleet ver­zorgd met ver­lich­ting, koek en zopie en muziek.

Toen ik enkele weken gele­den, na vijf­tien jaar, weer door Kerkdriel en ver­vol­gens door de smalle straatjes van Zalt­bom­mel reed, met aan weerszij­den de gevels van de oude stadspan­den, kwam de hele omge­ving ver­trouwd op me over. Maar hoewel ik mij helemaal 'thuis' voel in de Bom­me­ler­waard, woon ik er niet meer. Na een aantal jaar in Limburg te hebben gewoond, ben ik in mei 2015 verhuisd naar Sint Hubert, een klein plaatsje bij Wanroij, samen met onze jongste dochter Astrid, die nog thuis woont. Onze oudste dochter, Ramona, stu­deert in Am­ster­dam en woont al op kamers. Naast het wan­de­len met de twee hon­den in de bossen rond Sint Hubert, zit ik graag met mijn neus in de boeken.

Andere hobby's zijn tuinieren, nieuwe recepten en baksels uitproberen en doe-het-zelven in huis, hoewel het laatste nog niet zo een­vou­dig blijkt te zijn als de fol­ders van de bouw­markt mij doen beloven.

Katho­liek gewor­den

Terug naar mijn verhaal: hoe ben ik uit­ein­delijk katho­liek gewor­den? In 2001 is ons gezin naar Vinkel verhuisd, een klein dorpje dat zo’n 15 kilo­me­ter van Den Bosch ligt. Onze oudste dochter kwam in groep 4 terecht en net zoals de andere kin­de­ren in haar klas wilde zij graag haar Eerste Communie doen. Daarvoor diende ze echter eerst katho­liek te wor­den door het Doopsel te ont­van­gen. Ik vond dit een grote stap, maar op aan­drin­gen van onze dochter nam ik contact op met de pa­ro­chie­pries­ter en na een uit­ge­breid catechese­traject is zij gedoopt. Omdat ik onze dochter wilde be­ge­lei­den in haar geloof ging ik regel­ma­tig mee naar de kerk. Ik begreep niet veel van de vie­ring, maar waar ik wel door geraakt werd was het gebed van de pries­ter tot God, die hij in ons mid­den aanwe­zig wist in de Eucha­ris­tie. Het kwam op mij over als een ont­moe­ting met de Heer zelf?! Hier wilde ik meer van weten. Ik ging de geloofs­cursus volgen om mij te ver­die­pen in het geloof van de katho­lie­ke Kerk. Op deze cursus heb ik nog les gehad van Jos Vriesema over de bijbel (een balletje kan soms bij­zon­der rollen). Lang­zamer­hand groeide bij mij de wens om zelf katho­liek te wor­den en een paar jaar later, in 2003, heb ik het sacra­ment van het Vormsel uit han­den van Mgr. Hurkmans ont­van­gen.

Studie theo­lo­gie

Na de geloofs­cur­sus wilde ik ver­der leren en lang­zamer­hand rees ook weer het verlangen om, net zoals in de verple­ging maar dan op andere wijze, dat wil zeggen vanuit een gelo­vi­ge hou­ding, naar mensen te mogen luis­te­ren en te delen in verhalen van vreugde en verdriet, pijn en hoop, on­ver­mo­gen en desondanks toch zoeken naar nieuwe wegen in het leven. Het mondde uit in een studie theo­lo­gie en gods­dienst­weten­schappen.

Vrij­wil­li­ger

Tijdens deze studie heb ik als vrijwil­liger in vele werk­groepen meege­draaid; ik was onder andere lid van diverse werk­groepen voor sacra­menten­catechese, een avond­wake­groep, een poets­groep en ik ver­zorgde mede het jon­ge­ren­pas­to­raat. Hoewel het participeren in een werk­groep niet altijd een­vou­dig te combineren was met gezin en studie, en soms veel tijd in beslag nam, gaf het zoveel voldoe­ning om samen met andere mensen han­den en voeten te geven aan het geloof. Het is mijn vaste over­tui­ging dat iedere gelo­vi­ge en iedere werk­groep (of het nu een cateche­tische, of een onder­steunende werk­groep is) op eigen en unieke wijze bijdraagt aan de opbouw, maar zeker ook aan de bloei van het pa­ro­chie­le­ven.

Pastoraal werkster Anneke van Veelen
Uitrei­king van het diploma door Mgr. Enrico dal Covolo, rector van de Uni­ver­si­teit van Lateranen.

In 2014 heb ik na veel omwegen mijn licentiaats­diploma in de Gods­dienst­weten­schappen behaald aan het Theo­lo­gisch Instituut De Tilten­berg in Vo­ge­len­zang, dat geaffilieerd is met de Pau­se­lijke Uni­ver­si­teit van Lateranen in Rome.

Stage in Sint Anthonis

In het laatste jaar van mijn studie heb ik ook als lid van het pas­to­raal team gewerkt in de pa­ro­chie Maria, Moeder van de Kerk te Sint Anthonis, een pa­ro­chie die bestaat uit veer­tien deel­pa­ro­chies; dit om in te groeien in de com­ple­xi­teit en dyna­miek van een grote fusie­pa­ro­chie. Om een en ander kort te hou­den: ik heb in dit stage­jaar veel geleerd.

Uit­ein­de­lijk blijkt datgene (Degene) wat ons bindt, vele malen sterker te zijn, dan dat wat ons scheidt.

Aan het werk

In de pa­ro­chie Heilige Fran­cis­cus hoop ik binnen het pas­to­raal team met mijn kennis en erva­ring mede bij te dragen aan de een­heid, de opbouw en de bloei van de pa­ro­chie.

Opgaand naar het Hoog­feest van Christus Koning bid ik dat wij als pa­ro­chie de Heer Koning in ons leven laten zijn, dat wij ons altijd mogen laten lei­den door het goede, elkaar ook in moei­lijke tij­den steunen en Gods liefde blijven uitdragen in de wereld.

Al in de­cem­ber zullen mijn werk­zaam­heden aan­vangen en wil ik kennis­maken met de pa­ro­chie. Tijdens de talrijke vie­rin­gen in de de­cem­ber­maand zal ik op ver­schil­lende plaatsen in de pa­ro­chie aanwe­zig zijn en ik hoop van harte u te mogen ont­moe­ten in uw kerk, in het pa­ro­chie­centrum of elders. Tot ziens!

Anneke van Veelen





 

 

Home

Nieuws

Agenda

Contact

Ik wil

 

Mijn kindje laten dopen
De Eerste H. Communie
Het H. Vormsel
Trouwen
Biechten
Ziekencommunie
Ziekenzalving
Uitvaart regelen
Misintentie opgeven
Meehelpen in de parochie
Inschrijven in de parochie
Adreswijziging doorgeven
Doneren
Een kerk gebruiken

Ik zoek

 

Adressen
Jeugdactiviteiten
Gezinsviering
Parochieblad
Kinderpagina
Catechese
Alphacursus
Koor
Begraafplaats
Misboekje
Op Trefwoord

Vieringen

 

Alle vieringen
Alem
Ammerzoden
Hedel
Kerkdriel
Rossum
Velddriel
Zaltbommel
Doopvieringen
Eerste H. Communie
Vormselvieringen
Ouderenvieringen
Oecum. vieringen
Intenties
Vaste vieringen

Sacrament

 

Doop
Eerste H. Communie
Vormsel
Biecht
Huwelijk
Ziekenzalving
Uitvaart

Algemeen

 

Geschiedenis
Franciscus
Pastoraal team
Bestuur
Pastoraatsgroep
Parochieblad
Adressen
Documenten
Tarieven
Veelgestelde vragen
Links
Sociale media
Privacy
Disclaimer